SORULAR

 

Olacak mı olmayacak mı diye sızlanırken sızılar ağrıya dönüşmüş. 

Ölmeye yüz tutmuş içim, bu olmazlar beni kendi içimin şehrinde sıkıştırıyor köşe kapmaca oynuyoruz ben kaçıyorum düşünceler peşimde sanki içimin şehrinde sokaklar karanlık aydınlanacak mı diye düşünüyorum..

Bir el değecek mi o ışığa, bir gülüş aydınlatacak mı şehrimin sokaklarını zamanla çoğalacak mı gülüşler dinecek mi bu şehrin hüznü? Var mı sorularımın cevapları? bir ben miyim arayan ama hala bulamayan...

Sorular, sorunlar böyle böyle sıralanıyor ardı ardına. benim de takatim kalmıyor, kesiliyor sesim dilim damağım koruyor anlatamıyorum kendimi. 

Ölüyorum yavaş yavaş ve bunu seyrediyor alem.